Iako Begej više nije ona reka kakva je bio nekad, moćna gradska žila kucavica, mostovi su jedina veza između delova grada. Zrenjanin je grad sa 10 mostova od kojih je svaki priča za sebe i zaslužuju posebno mesto u istoriji grada. Uz malo više pažnje, mogli bi biti značajna turistička znamenitost
Zrenjanin bi sigurno mogao da se nazove i grad na mostovima. Život u gradu jednostavno ne bi mogao da se odvija normalno kada ne bi postojala komunikacija preko reke, koja kroz grad protiče u dužini od 13 kilometara. Sigurno je da bi mostovi u gradu na Begeju mogli da budu i turistička znamenitost pogotovu što svaki od 10 koliko ih ima, ima i svoju zanimljivu istoriju.
Prema pisanju istoričara Dejana Vorgića prvi podaci o mostovima u gradu pojavljuju se u putopisu Bertradona de Brokijera, plemića burgundskog vojvode Filipa Dobrog. Ovaj plemić stigao je do Bečkereka 1433. godine, piše Vorgić pozivajući se istorijske izvore, i zapisao kako je prešao dva mosta i dve reke. U stvari, prešao jeste dva mosta ali jednu reku, jer je Begej menadrirao.
Mostovi u vreme vladavine Turaka nad Bečkerekom u stvari spajali su delove grada kao što i danas ovi moderniji mostovi, građeni u 20. veku, spajaju gradske četvrti.
Četir konja debela
Danas ga znamo kao pešački most a nekad je bio Veliki gvozdeni most. I preko njega su terali konje, pa ga i opevali u čuvenom bećarcu “Četir konja debela, prešla preko Begeja, i teraj kume riđu da nas ne obiđu”.
Taj gvozdeni mosti podignut je 1904. godine u radionici Gistava Ajfela, pa su ga dugo zvali i Ajfelov most.Od njega su nam ostale dva ukrasa, dve fijale jedva sačuvane i spašene iz nekadašnjeg brodogradilišta i postavljene ispred Pivnice. Danas Žitni i Trg dr Zorana Đinđića spaja most podignut 1971. godine. Mali most je najstariji je most u gradu. Podignut je 1904. godine na mestu drvenog mosta, i spaja centar sa naseljem „Mala Amerika“. Mnogi ne znaju da se zvanično ovaj most zove “Karadžićev most“ . Za Zrenjanice on je mali i gotovo, mada velikog više nema. Kao ni Begeja ispod njega, pa most premošćuje gradsko jezero.
Ako je mali most najstariji, most u Principovoj ulici najmlađi je gradski most. Pušten je u saobraćaj 1992. godine.
Imamo dakle najstariji pa najmlađi, a most kod SUP-a ( sada Policijska uprava) je najveći gradski most i najveći na čitavom toku reke Begej. Izgrađen je 1965. godine.
Most u Zmaj Jovinoj ulici, poznatiji kao žuti, sagrađen je 1969. godine.
Viseći pešački most pušten je u saobraćaj 1962. godine i predstavlja jedinstven objekat ove vrste od čelika i betona. Nakon pregrađivanja rečnog toka, most se odjednom našao na – suvom. Danas, naružen i zaboravljen, čeka nečiju viziju kako od mosta na suvom napraviti gradsku atrakciju.
Lučni pešački most nalazi se u ulici Narodne omladine i spaja „Malu Ameriku“ sa „Žitoproduktom“ i pešacima skraćuje put od centra do naselja Putnikovo ili Gradskom bolnicom.
Lučni pešački most kod naselja „Berbersko“ podignut je 1970. godine. Na tom mestu, krajem 19. veka postojao je drveni pontonski most “Daunova ćuprija”. Zanimljivo je da je ovaj most pre Drugog svetskog rata bio u vlasništvu preduzetnika Đurice Berberskog.
I gvozdeni železnički most, podignut 1937. godine, našao se na mestu starog železničkog mosta izgrađenog 1889. godine prilikom uspostavljanja pruge Zrenjanin – Vršac.
Mužljanski most podignut je 1957. godine a zamenio je drvenu skelu koja je, u Vardarskoj ulici, decenijama povezivala prigradsko naselje Mužlja sa Zrenjaninom. Kratka istorija zrenjaninskih mostova govori da su ljudi oduvek imali potrebu da pređu reku, da žive i na rade na njenim drugim obalama, i da se ne zatvaraju u svojim delovima grada.
Mnogo toga u Zrenjaninu više nije kao što je bilo, ali potreba da se pređe reka ostaje zauvek.
