Zrenjanin se i danas diči svojom arhitekturom, privatnim i javnim objektima koje su zamislili i ostvarili najpoznatija imena arhitekture konkretne epohe.
Zahvaljujući toj činjenici Zrenjanin može da se podiči ogromnim graditeljskim nasleđem, pojedinačnim primerima i ambijentalnim celinama koje imaju veliki i često neprocenjiv kulturno-istorijski značaj.
Sve do sredine 20. veka najznačajnije arhitekte u tadašnjem Velikom Bečkereku bili su Nemci i Mađari. Školovani u centrima Austrougarske monarhije, bili su pozivani od strane najuglednijih i najbogatijih ljudi toga vremena u Velikom Bečkereku da projektuju javne objekte ili privatne kuće.
Najpoznatiji u vremenu druge polovine XIX i prve polovine XX veka bili su Josif Fišer, Šandor Ajgner, a najpoznatiji Janoš Panji.
Ipak, u i vreme potpune dominacije pomenutih arhitekata, pojavljuje se ime Milana Tabakovića, koji je pred sam kraj XIX veka projektovao zgradu Srpske štedionice odnosno zgradu Srpske pravoslavne opštine u samom centru grada.
Nakon I svetskog rata, na poziv prvog gradonačelnika u Velikom Bečkereku koji je sada u sastavu Srbije, Slavka Županskog, u grad dolazi Dragiša Brašovan, jedan od najpoznatijih srpskih arhitekata, piše Bojan Kojčić, istoričar umetnosti.
U Veliki Bečkerek da bude gradski arhitekta stiže iz Budimpešte.
Brašovan je izaslan za rekonstrukciju današnje zgrade sindikata, za Sokolski dom (danas Dom sportova, nekadašnji Partizan)…
Nakon oca Milana, u Velikom Bečkereku počinje da stvara i njegov sin Đorđe Tabaković.
Njegov je, na primer, manasir Svete Melanije.
Braću Zorana i Borivoja Tomića pamtimo kao autore današnjeg Doma vojske, a nekadašnje zgrade Trgovinsko industrijske komore i zgrade Crvenog krsta.
Današnji Dečji dispanzer delo je Ivana Đ. Stojkovića a zgrada Hitne pomoći Pavla Ninkova.
Zgradu Kapetanije projektovala je jedna žena arhitekta, Zlata Belić a Velislav Nikolić zgradu u kojoj je danas smeštena osnovna škola „Đura Jakšić“.
